पालवी

रोज ग्यालरित चकरा मारताना
एक गोष्ट मन वेधून घेते
निसर्गाच्या कुशितली एक वेल
आमच्या घरात डोकावू पाहतेय

उन पाउस असला तरी
आहे मनाने खुपच खंबीर
कधीतरी मी निराश झाल्यावर
खचल्यावर देइ मला धीर

म्हणते "इतकी तकलादू जरी मी
आसमंतात झेपावु पाहतेय
आणि तूच का असा खचतोस?
उठ,जग ताठ मानेने"सांगू पाहतेय

त्याच वेलीवर आज नविन नजाकत आली
आणि ती नाजुक वेल अजुनच सुन्दर झाली
वेलीवर दिसू लागलीय नविन हिरवी पालवी
अस्वस्थेतहि देइ दिलासा आणि निराशा घालवी

मनाला देते उभारी वेल मला खंबीर बनवतेय
मला शिष्य बनवुन स्वतः गुरुपण घेतेय
भिंतीवर आधार नसताना स्वबळावर वाढतेय
आहे त्यात जमवून घे हे मला शिकवतेय

-- निलेश जोशी