10 वर्षांपूर्वी याच दिवशी भेटला
डॉ जवळ येऊन म्हणाल्या मला
अभिनंदन मुलगा झालाय कविताला
त्यावेळी निलुचा बाबा झाला
इवलेसे हात, छोटुसे पाय
आईच्या कुशीत पहुडलेला
एकदम झोपमग्न असलेला
मी घेतलं उचलून तुला आणि
नर्स म्हणाल्या काळजी घ्या
दिवसा कमी झोपायचं
रात्र जागवण्यात पटाईत
आई बाबा सर्वाना त्रास,
देण्याची तुझी खासियत
दंगा जेवताना ,झोपतानाही
करामतीत तुझ्या दंग आम्ही
कार्टून बघत जेवायचं नेहमी
जेवताना आईला उठवायचं नेहमी
दिवाळीत उटणं लावायचं मलाही
कित्ती प्रताप करायचा दिसामाजी
त्यात स्वमग्नता अनुभवलीस तू
अनेक ट्रीटमेंटला सामोरा गेलास तू
आज सद्गुरुकृपेने या सर्वातूनही
सुखरूपपणे बाहेर आला आहेस
इतके दिवस न बोलणारा मात्र तू
सर्वच कसर भरून काढतो आहेस
माझ्या हाताचीही काळजी घेतोस
आईला बर नसतानाही संभाळतोस
पुढे मात्र आता खूप सांभाळायचं आहे
स्वतःला सर्व क्षेत्रात घडवायचं आहे
अभ्यासबरोबरीने माणूस व्हायचं आहे
समाजमन जपत स्वसिद्ध व्हायचं आहे
हट्ट बालपण अनुभवत मजा करायची आहे
आई बाबांना अभिमान असे वागायचे आहे
