झेन कथा - गाडीवाला व त्याचे तत्वज्ञान

झेन कथा

'हे पाहा, गाडी सांभाळून हाक. फार मोठे संन्यासीमहाराज बसणार आहेत

मागे. आत्मनिग्रहासाठी १०८ दिवस पाण्याचा थेंबही न घेता उपोषण करतात

ते. नुसत्या फरशीवर झोपतात, अनवाणी चालतात. फार  मोठी विभूती आहे,'

असं भक्ताने बग्गीवाल्याला सांगितलं.

'बरं बरं, काळजी करू नका,' म्हणून कोचवानाने घोडे जुंपले आणि बग्गी

निघाली. बग्गीच्या संथ चालीनं आणि घोड्यांच्या टापांच्या लयबद्ध

आवाजानं संन्यासी महाराजांचा हलकासा डोळा लागला.

ते ताडकन् जागे झाले तेव्हा कोचवान चाबकाचे सपकारे ओढत होता. त्यांनी

पडदा सारून पाहिलं, तर तो बग्गीवर चाबूक ओढत होता. त्यांनी विचारलं,

काय झालं?

'काही नाही, एका खड्ड्यात चाक फसलंय, गाडी हलतच नाहीये.'

'अरे मग, बग्गीवर चाबूक ओढून ती हलेल का, घोड्यांवर चाबूक ओढायला हवा.'

'असं आहे होय? म्हणजे आतापर्यंत मी तसंच करत होतो. पण, तुमच्याकडे

पाहून वाटलं की ती पद्धत चुकीची असणार…'

हिर्र करून घोड्यांकरवी बग्गी खड्ड्याबाहेर काढल्यावर कोचवान प्रश्नार्थक

मुद्रेने पाहणाऱ्या संन्यासीबुवांना म्हणाला, 'अहो, तुम्ही मन ताब्यात आणण्यासाठी शरीराला कष्टवता ना! ते पाहून मला वाटलं की 

घोड्यांऐवजी बग्गीवर ओढून पाहावा चाबूक!'